El navegador que utiliza no soporta el javascript

Síguenos en

Siguenos en FacebookSiguenos en TwitterSíguenos en Google+

Written in the stars

ver las estadisticas del contenidorecomendar  contenido a un amigo
compartir en facebookcompartir en twittercompartir en tuenticompartir en tumblrcompartir en meneame
Cando acaba a xornada,
chego a casa,
e polo pasillo voume quitando a roupa,
e métome na ducha.
                                                 Saio.
Porque non collín a radio,
sintonizo o 87.2,
e gozo da música extranxeira,
que soa, convertendo o cuarto de baño nunha discoteca.
                                               Espero.
Que ela non sexa como a miña nai,
“ Marcos, es malo para la piel y para el pelo
ducharse todos, todos los días “
Eu non me ducho por limpeza.
                                               Dúchome.
Para imaxinar que está ó meu lado,
frotando todo o seu corpo coa esponxa,
que mercaremos naquel supermercado de Madrid,
que quedará embaixo do noso piso de luxo.
                                                E coa toalla.
Que trouxemos de Oporto,
arredor do seu corpo,
e con outra,
no pelo.
                                                Vaia polos pixamas.
Mentres corro as cortinas da ducha
e pregunto onde está a toalla de Oporto a berros,
óese unha risa,
e chega ela, cos pixamas mencionados.
                                                 Para min.
Un pantalón verde longo de cadros,
unha camiseta de “ I (L) London “,
e as zapatillas,
que deixan os dedos ó aire.
                                                   Para ela.
Uns shorts negros,
e de puntiños brancos,
e unha camiseta sen mangas que di :
“ I (L) Oporto “
                                                   Curiosamente.
Acaban de dar as dez e media da noite.
                                                    Eu río.
                                                    Ela ri.
-     Imos prepara - la cea.
                                                    Ri.
Poñemos os pixamas, cando na radio empeza a soar Revolver.
-     Espera Albiña.
-     Non sei como te pode gustar iso.
 
                                                   Volve rir.
A ela tamén lle gusta.
-     Vou indo á cociña.
Levo a radio comigo. En la villa de San Pedro nos prometimos el mar.
-     Marquiños, non quero cociñar.
-     Pois non se cociña.
E ceamos bocadillos. Eu non sabería dicir se eran de chourizo ou de bicos.


Fuente: Written in the stars
Vota:
Resultado:
(1 votos: promedio 1 sobre 10)
Autor: MarcosLPGalicia
27/06/2011
ir arriba

¿Cómo crear un Album Digital Hofmann?
Organiza las fotos de tus vacaciones, bodas y otros momentos especiales en un album Hoffman personalizado en sólo tres pasos:
- Descargar Hofmann gratis
- Pon el codigo registro hofmann 410767
- Crea el álbum en tu ordenador.
- Recíbelo en tu casa sin gastos de envío.

¡Ahora también calendarios personalizados

Ya disponible la versión de Hoffman para MacSíguenos en Facebook!

Uso de cookies

Utilizamos cookies propias y de terceros para mejorar la experiencia de navegación y ofrecer contenidos y publicidad de interés. Al continuar con la navegación entendemos que se acepta nuestrapolítica de cookies. Aceptar